گروه بین‌الملل مشرق- برج ایفل به روی گردشگران و هواداران فوتبال بسته شد. بعد از چند روز کاهش تنش‌های سیاسی در فرانسه، همین خبر کافی بود تا موج جدید اعتراضات کارگران مثل بمب صدا کند و خشونت، چهره تظاهرکنندگان را میزبان قطرات سرخ کند. چند روز اخیر، خلبانان و کارکنان برج‌های مراقبت نیز فرودگاه‌ها را به مقصد خیابان‌ها ترک کردند.

به گزارش گاردین از اوج ناآرامی‌ها در روز سه‌شنبه، مردم با پرتاب اشیای چوبی از نیروهای پلیس استقبال کردند و پلیس نیز که تعداد معترضان را برخلاف نظر اتحادیه‌های کارگری چند 10 هزار اعلام کرده، 6 نفر را دستگیر و دو نفر را به شدت مجروح کرد. این وضعیت، رفت‌وآمد صدها هزار فرانسوی و غیرفرانسوی را در روزهایی که رئیس‌جمهور در استادیوم مارسی مشغول تماشای عملکرد تیم ملی است، مختل کرده تا جایی که در نظرسنجی بی‌وی‌اِی 54% از مردم با تداوم اعتصابات مخالفت کردند.

وعده‌ای که اولاند برای کاهش بیکاری تا انتخابات ریاست‌جمهوری در سال آینده کرده و رویکرد اتحادیه اروپا برای انجام اصلاحات اقتصادی در کشورهای عضو، الخمری وزیر کار را واداشته تا لایحه‌ای جنجالی به مجلس فرانسه ارائه دهد. کارگران اما از سه ماه پیش همراه با بسیاری از اقشار دیگر جنبش «شب‌بیداری» را آغاز کردند و میدان «جمهوریت» پاریس تا سراسر فرانسه را زیر قدم‌های معترض خود کوبیدند.

چندی بعد اتحادیه‌های کارگری به رهبری اتحادیه حمل‌ونقل سی‌جی‌تی سررشته اعتراضات را به دست گرفته و نسبت به سهل‌گیری قانون جدید در مورد استخدام و اخراج کارگران واکنش نشان دادند. ماه مارس 2016، صدوهشتمین روز خود را طی می‌کند، برای جنبشی که عهد کرده تا زمان حاکمیت کاپیتالیسم فاسد بر اروپا، آوریل آغاز نخواهد شد.

اگر فقط همان 10% از مردم و 24% از جوانان فرانسه که از بیکاری رنج می‌برند به خیابان‌ها بریزند، کار برای الیزه‌نشینان دشوار خواهد شد اما اکنون بسیاری از افراد شاغل در اصناف مختلف نیز دست به اعتصاب زده‌اند. لایحه هم‌اکنون در سنا است و بخاطر هراس از تشدید اعتراضات،‌ تیغ برخی اصلاحات را به جان خریده است، با این حال هنوز راضی‌کننده نیست، به جز برای برخی اتحادیه‌‌ها مانند سی‌دی‌اف‌دی.

ایزابل بورژوازی، استاد فرانسوی که نام خانوادگی‌اش برای سوسیالیست‌ها و اتحادیه‌های کارگری آزاردهنده است،‌ حالا همزبان آنان شده و از دست‌نخوردن هسته اصلی قانون سخن گفته است:«اصل قانون سر جایش باقی است، اینکه دولت دیگر به عنوان تنها مسئول قانون کار و تنظیم ساعات کار شناخته نمی‌شود، بلکه خود شرکت‌ها نیز هستند» و اتحادیه‌های صنعتی، در وهله آخر هم اتحادیه‌های کارگری.


او می‌گوید حتی اگر هیچ‌کس علناً نگفته باشد، تصویب این قانون در اصل با هدف لغو محدودیت 35 ساعت برای کار در هفته صورت می‌‌گیرد. ایزابل اعتراضات را نمایش قدرت اتحادیه‌ها می‌داند:«آنها در نیروگاه‌ها، جمع‌آوری زباله‌ها، پالایشگاه‌ها، پایانه‌های کالا و حمل و نقل کار می‌کنند، و خب چند اتحادیه از مخصصان مثل خلبانان».

خبرگزاری دویچه‌و‌له در صحبت با اساتید دانشگاهی، استقبال قوانین فرانسوی برخلاف کشورهای چون آلمان از تظاهرات و تجمع کارگران را مطرح کرده و اضافه کرده در آلمان جز بعد از شکست مذاکرات جامع میان اتحادیه‌ها و دولت، چنین کاری غیرقانونی است. البته بورژوازی تأکید می‌‌کند در هر صورت بروز برخوردهای خشن میان دولت و کارگران فرانسوی قطعی بود، چون چنین قانونی هیچ‌گاه با مذاکره پذیرفته نمی‌شد.

هم‌اکنون 90% از استخدام‌های جدید در فرانسه به صورت کوتاه‌‌‌مدت صورت می‌گیر، نه دائمی و تداوم اعتراضات،‌ قطعاً وضع را دشوارتر می‌‌کند.

ویه‌ویورکا رئیس خانه علوم انسانی فرانسه در مصاحبه با سی‌ان‌بی‌سی می‌گوید: ما اتحادیه‌های ضعیف و دولت بسیار ضعیف داریم که فقط 15% از مردم رئیس‌جمهور را دوست دارند. بنابر این طبیعی است که در چنین بن‌بستی قرار بگیریم. مردم فرانسه عاشق اصلاحات هستند، اما وقتی زمان اجرا فرا می‌رسد از آن استقبال نمی‌کنند».

منابع: